Kolor i moda w codzienności. Teksty niepublikowane

Zamiast starorocznych podsumowań i

noworocznych postanowień

garść wspomnień

Kolor i moda w codzienności. Teksty niepublikowane 

Święta Bożego Narodzenia 2019 

Kiedy wszyscy spoglądają w niebo, szukając błysku, czyli wypatrują pierwszej gwiazdki, a jej nie ma i nie ma, wchodzisz ty i świecisz. Lady Cekin.

Robisz za Gwiazdę (niekoniecznie Betlejemską) i masz gdzieś popularne wigilijne dress code'y zapisane w wielu głowach. Wcale nie pomyliły ci się imprezy, nie przyspieszyłaś o tydzień sylwestra. Kolację wigilijną możesz spożyć cała skąpana w cekinach, nie musisz czekać na noworoczne fajerwerki i karnawałowe bale, żeby dostać na cekiny zielone światło. 

*** 

Przedświąteczna gorączka dopadła i mnie, i moich domowników. Niestety nie ta metaforyczna, a prawdziwa. Rozłożyła na łopatki grudniowe przygotowania i stłumiła radość ze zbliżającego się Bożego Narodzenia. Choroby uziemiły nas na trzy tygodnie, niełatwo więc było poczuć atmosferę świąt w zaciszu domowego ogniska wirusów i bakterii. Tym bardziej, że one dbały o to, by płomień nie przygasł nawet na moment, dokładając do chorobowego pieca. Trudno mi jest odnaleźć się w tych naszych chorowaniach. Okres od września do maja bym najchętniej przespała, drugi rok z rzędu dostajemy w kość. Zamiast świątecznego nastroju nerwy i frustracje, a dobry humor to jedynie ten czarny, wisielczy.

Znasz to uczucie, kiedy nie masz kontroli nad swoim życiem, plany biorą w łeb i jesteś zależna od zbyt wielu osób? Możemy sobie podać rękę. Potrzeba kontrolowania wszystkiego jest irytująca i mnie samą nieraz denerwuje, ale podobnie ma Victoria Beckham – lubi, kiedy rzeczy układają się po jej myśli. Lubi kontrolować wszystko. Perfekcjonizm jest trudny, a bywa dla działania zabójczy.

Piszę te słowa w powigilijną ciemność. Totalnie bezsenna jestem, sen nie napływa. Odkąd pamiętam, ta noc przed Bożym Narodzeniem była dla mnie długa. Nie kładłam się spać wcześniej niż o 3 w nocy. Ciało zapamiętało? Może bardziej głowa? Pasterka, film, książka – nie mogłam sobie odmówić takich zimowych atrakcji. To była moja bożonarodzeniowa tradycja. Dziś dzieci zmieniły te zwyczaje, ale mimo zmęczenia umysł nie chce zapomnieć. Nie czuję ni złości, ni zawodu, mimo że plany i oczekiwania miałam inne. Mam czas spokojnie pomyśleć, pozwolić myślom swobodnie płynąć. Czas tylko dla mnie, którego deficyt tak bardzo odczuwam. Taka moja myślodsiewnia. Jeszcze niedawno w procesie karmienia i usypiania młodszej latorośli odczuwałam różne natchnienia, napływ myśli. To były chwile narodzin inspiracji. Od tygodnia się nieco pozmieniało. Zamiast wypływu mleka napływ łez i depresyjnych ukłuć. Piknięcia smutku i goryczy, hormonalne burze i nieprzyjemne huśtawki. Niespodzianki wahań poziomów prolaktyny i oksytocyny. A do tego tęsknoty za Wielkim Nieobecnym. Pustka i "przeraźliwe pęknięcie" na porządku dziennym, jak u Magdy Umer. 

Puste nakrycie przy wieczerzy od trzech lat działa jak masochistyczna tortura.

Ospa najpierw jako przystawka, teraz jest daniem głównym. Pewnie nam się w końcu przeje. Wiem, że kropki są wysoko w trendach, ale wolałabym, żeby moje dziecko nie ulegało modzie i było po prostu zdrowe. Niewykropkowane. 

~~:~~

W międzyczasie, kiedy 2020 ginie w Czarnej Dziurze 

Po pierwszej ospie mieliśmy ospę drugą. Początek roku 2020 cały w kropkach. Usługa specjalna dla fanki printów wszelakich, nie na życzenie ani na żądanie. Karnawał kaszlu. Kropką nad „I” stał się lockdown marcowy, kiedy Covid-19 zatrząsnął światem w posadach, zamrażając wszystko i wszystkich. Wczesną wiosną nastała zima. 

~~:~~

Pajetki dla Arletki. Sylwester 2020 

Noworoczny poranek AD2021 skrzy drobinkami szronu. Dziadek Mróz obsypał świat lodowym brokatem, uwydatniając kontury rzeczy, kontrastując okolicę. Wydobył z niego nie tylko biel i czerń, ale i wszystkie odcienie szarości. Mimo świecącego słońca, podbijającego błysk diamentowych pól, iglaków i bezlistnych drzew, pozostałe kolory z malarskiej palety jakby nie istniały, zatracone w styczniowym niebycie. Być może zapadły w sen zimowy, zabunkrowane w poczekalni do wiosny. W urozmaiceniu kolorystycznym tego krajobrazu nie pomogliby też ewentualni przechodnie. Zakładając, że ktokolwiek miałby siłę wyjść z domu przed godziną 8 rano po zabawie sylwestrowej, jakakolwiek by ona nie była w pandemicznych warunkach, to i tak świata by nie pokolorował. Polacy stawiają zimą na niebrudzące kolory okryć wierzchnich, stąd mnogość szarych i czarnych kurtek, które jedynie kontrastowałyby z mroźną bielą, zamiast ją wesoło barwić. 

Noworoczny poranek skrzy drobinkami chabrowych cekinów, rozsianych po całym domu niczym kamyki pozostawione przez Jasia i Małgosię w złowrogim lesie. Odnajduję w nich swoje domowe lokalizacje z poprzedniego wieczoru. Nic innego nie podpowiada, że mamy za sobą sylwestrową noc, ostatnią noc w 2020 roku. W imieniny Sylwestra zawsze pozwalam sobie na błysk. Bez niego to nie byłby prawdziwy sylwester. Stąd mimo podgorączkowego stanu wskoczyłam w falbaniastą, kobaltową mini na ramiączkach, otulając się w kryzysowych momentach dreszczy szarym, mięsistym golfem. Spływające kaskadowo falbanami pajetki odbijające najmniejsze światełko choinkowe ładnie kontrastowały fakturą z warkoczowym splotem matowego swetra XXL. Domowa wersja cekinowej golizny na przeziębienie. Dziś pajetki zakładam równie chętnie w każdy inny dzień roku, straciły swój sylwestrowo-karnawałowy charakter, a przynajmniej nie mają go na wyłączność, ale ta ostatnia noc musi się dla mnie mienić. Obowiązkowo. Niektórzy wierzą, że może różne złe rzeczy ODmienić. Dlatego do tego wszystkiego botki typu peep toe, jakby brokatowe, bo z lurexu z metaliczną nitką. Jak błyszczeć, to od stóp do głów. Totalnie!

~~:~~

PEŁNEGO BLASKU I SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO ROKU!

życzy Wasza Letta